بازار آنلاین پارچه نساجیت

مبل که گاهی به آن کاناپه یا داونپورت می گویند، یک صندلی بلند روکش شده با هر دو دست و پشت است. امروزه، این یک تجمل رایج است که نشان‌دهنده پیشرفت انسان‌ها از شیوه زندگی عشایری «بسته و تخلیه» در گذشته نزدیک ما است.

در این مطلب درباره اینکه مبل ها چگونه ساخته می شوند، تاریخ، مواد و فرآیند آن صبحبت می شود همچنین آموزش رویه کوبی مبل داده می شود بعد از مطالعه این مطلب و اینکه دانستید رویه کوبی مبل چیست می توانید به سایت بازار آنلاین نساجیت سری بزنید.

تاریخ

اثاثه یا لوازم داخلی از نظر فنی به مصر باستان بازمی‌گردد، جایی که مقبره‌های فراعنه با قرار ملاقات‌های راحت تجهیز شده بود که هزاران سال به طول انجامید. مصریان باستان و معاصران رومی آنها چنین اقلامی را برای خانواده سلطنتی و دیگر نخبگان اجتماعی رزرو می کردند. در غرب، اثاثه یا لوازم داخلی به گونه ای که امروزه می شناسیم، با پیشرفت معماری ساختمان به کندی توسعه یافت. قبل از دهه 1500، مصنوعات بافته شده به نام ملیله منبع اصلی عایق بودند و از ساکنان در برابر رطوبت و سرما محافظت می کردند که از دیوارهای آنها نفوذ می کرد. صندلی برای دو یا چند نفر معمولاً توسط یک نیمکت سخت تامین می شد.

هنگامی که نیاز به محافظت در برابر عناصر کاهش یافت، پارچه ها را می توان برای تزئین و روی تکه های مبلمان استفاده کرد. کمک به طراحی داخلی از تمام مراکز بزرگ اروپایی انجام شد. آلمانی ها استفاده از روکش موی اسب را معرفی کردند که هنوز یکی از ویژگی های اصلی مبلمان با روکش مناسب است. انگلیسی ها خزه دریایی خشک شده را ترجیح می دادند. ایتالیایی ها پشتی و بازوها را در دوران رنسانس معرفی کردند. صندلی های روکش دار قبلاً اختراع شده بودند، اما تا این زمان رایج نبودند. مبل با کوسن پایینی، امتداد صندلی روکش شده بود. تنظیمات جزئی در روش‌های پر کردن انجام شد، مانند استفاده از دکمه‌ها برای محفوظ ماندن لایه‌ها به‌جای تمرین «تافت‌کردن» (دوختن حلقه‌های برجسته یا برش توده‌ها در پارچه).

"حمایت کننده" قرن هجدهم یک طراح ترکیبی و دکوراتور بود که دیدگاه یک معمار از یک اتاق را تکمیل کرد. سازندگان کابینت مانند جورج هپل وایت، ماتیاس لاک، هنری کوپلند، و توماس چیپندیل معروف‌تر، شرکت‌های نجاری خود را در این زمینه جدید و هیجان‌انگیز اثاثه یا لوازم داخلی گسترش دادند. مجموعه‌ای از کتاب‌هایی که توسط این تمرین‌کنندگان و سایر تمرین‌کنندگان «کتاب‌های الگو» نامیده می‌شوند، با نام‌هایی مانند «کابینت ساز» و «راهنمای مبل‌ساز»، سرعت را تعیین کردند. آنها حاوی طرح های مبل و همچنین ایده های جدید برای سایر قطعات کاربردی و تزئینی بودند.

در طول قرن نوزدهم، ظهور تکنولوژی صنعتی تأثیر عمده ای بر روش های مدرن اثاثه یا لوازم داخلی گذاشت. در سال 1850 فنرهای سیم پیچ اختراع شدند. یک مبل مدرن معمولاً، اگرچه نه همیشه، دارای فنرهایی برای یکنواخت کردن توزیع وزن است. چرخ خیاطی نیز در این دوره توسعه یافت و روند اثاثه یا لوازم داخلی را سرعت بخشید. پیشرفت های جدید مانند جوشکاری مدرن بدون چرخ خیاطی امکان پذیر نخواهد بود.

مواد خام

قاب یک مبل اغلب از چوب ساخته می شود، اگرچه گزینه های جدیدتر شامل تخته های فولادی، پلاستیکی و چند لایه یا ترکیبی از موارد فوق است. از چوب افرا خشک شده در کوره که فاقد گره، پوسته پوست و ایرادات مخرب به نظر می رسد، در زیر اثاثه یا لوازم داخلی استفاده می شود. چوب نمایشی پاها، بازوها و پشت نیز می تواند افرا باشد، اما گاهی اوقات از چوب ماهون، گردو یا چوب میوه برای پاهای کنده کاری شده یا قالب گیری استفاده می شود.

بالشتک در درجه اول از موی حیوانات، به ویژه گراز یا اسب ساخته می شد. بالشتک های دیگری که در تولید انبوه استفاده می شوند فوم و روکش الیاف پلی استر هستند. ممکن است مقداری پیش پردازش لازم باشد، مانند موهای لاستیکی از پیش آماده شده، که در آن موهای حیوانات مرتب شده و با چسب به شکلی چسبانده می شوند.

بالشتک ها از فوم پلی یورتان، الیاف پلی استر، بالش، پنبه، لاتکس یا فنرهای پوشیده شده با پنبه ساخته می شوند.

یک مبل ممکن است با هر انتخابی از پارچه مصنوعی، طبیعی یا ترکیبی پوشیده شود. پشم و نایلون در دسته بندی الیاف طبیعی و مصنوعی خود بهترین انتخاب هستند، اما پنبه، استات، ابریشم مصنوعی و پلی استر خواص کاربردی خاص خود را دارند. پارچه بیرونی ممکن است با یک پوشش محافظ ضد لک تکمیل شود.

هنگام استفاده، فنرها از فولاد سکوریت شده ساخته می شوند.

طرح

مبل ها در سه سایز اصلی عرضه می شوند. مبل کامل 84 اینچ (2.13 متر) عرض دارد. نسخه های کوچکتر مانند صندلی دو نفره و صندلی عشق بین 60-80 اینچ (1.52-2.03 متر) است. تغییرات روی مبل استاندارد شامل اقلام مدولار و مبل هایی با کاربردهای خاص مانند تخت خواب یا مبل تختخواب شو می باشد. طرح‌های زینتی لزوماً دوام کمتری ندارند، اما استفاده معمولی را به کار نمی‌برند. طراحی مبل را می توان با استفاده از آن و اندازه متوسط افرادی که بیشتر از آن استفاده می کنند تنظیم کرد. به عنوان مثال، یک صندلی عمیق برای افراد بلند قد خوب است اما به راحتی افراد کوتاه قد را در خود جای نمی دهد. سبک مبل به طور کلی توسط بازوهای آن تنظیم می شود که به عنوان بیانیه های هنری و استراحت دو چندان می شود. برخی از سبک های مبلمان صندلی با نام این طرح های بازو شناخته می شوند.

فرآیند تولید

ساخت یک مبل تکی به 300 تا 600 ساعت نیروی کار ماهر نیاز دارد. حتی شرکت‌ها و افراد کوچک از اره‌های برقی و سایر ماشین‌های موتوردار استفاده می‌کنند، با این حال ابزارهای دستی تخصصی هنوز برای جزئیات کار استفاده می‌شوند. اینها شامل تنظیم کننده برای پر کردن، "ابزار پاره کردن" و نوعی انبردست به نام برش مورب است

فن‌آوری‌های جدید جای خود را به چوب نمایشی حکاکی‌شده‌ای در پشت آن دادند. معمولاً، طرح تقریباً سه بعدی میوه و گل، چوب را شکافته می‌کرد، اما لایه‌های نازک چوب رز به صورت متقاطع به هم چسبانده می‌شدند تا لمینت چوبی قوی‌تری را تشکیل دهند که بتواند در برابر کنده کاری مقاومت کند. پس از چسباندن به هم، کل لمینت بخار داده شد و مجبور شد با پشت مبل خمیده شود.

سیستم تخته سه لا خم شده دوباره (100 سال بعد) توسط چارلز ایمز برای ایجاد صندلی های معروف خود مورد استفاده قرار گرفت. آنها نقطه مقابل مبل ویکتوریایی پر زرق و برق خانم لینکلن هستند، اما به همان اندازه در برابر تراشه و ترک مقاوم هستند.

شیک بودن مونتاژ جایی است که تفاوت بین صنایع دستی سنتی و تولید کارخانه آشکارتر می شود. به عنوان مثال، فنرهای کلاسیک که با دست بسته می شوند، ممکن است جای خود را به شبکه فنری متصل مکانیکی بدهند، اگر تمرین اخیر کارخانه تبدیل به یک هنجار شود. چنین اصلاحات صنعتی جنجال برانگیخته است. تفکیک زیر بر اساس فرآیند دست ساز که هنوز صنعت را تعریف می کند، مدل سازی شده است.

کادر بندی

1 ابتدا قاب از چوبی ساخته شده است که هیچ عیب و نقصی ندارد. ضخامت چوب باید اجازه دهد که تارهای کششی سنگین دنبال شوند. اگر قاب به اندازه کافی محکم نباشد، هر زمان که کسی بنشیند، وزنی را که توسط تار در آن توزیع می شود، تحمل نمی کند. بازوها، قسمت‌های پشت یا پشت، صندلی و پاها متصل هستند. روش ارجح این است که اتصالات چسب رولپلاکی با برش تمیز و نصب شده با مهاربندهای کمری تقویت شده، چسبانده شده و همچنین در جای خود پیچ شوند. هر قسمت اصلی مبل باید دارای فنرهای جداگانه باشد و همچنین به طور جداگانه لایه بندی شود. در نتیجه، آنها با نوارهای تقویت کننده، در اطراف قسمت صندلی "قاب بندی شده اند".

تار و فنر

2 سپس پایه برای بالشتک تنظیم می شود. جوت که نوعی کرفس ساخت هند است به عنوان تار استفاده می شود. نوارهایی از این ماده در هم تنیده شده، در سرتاسر قاب کشیده شده و چسبیده شده است. سپس از ریسمان کتان برای بستن فنرها بر روی بافته استفاده می شود. دو خط ریسمان به جای خود چسبانده می شوند و سپس به دور فنر از پشت به جلو گره می خورند. پس از اینکه همه فنرها به طور جداگانه در موقعیت خود قرار گرفتند، یک جفت خط دیگر روی هر ردیف از فنرها کنار هم کشیده می شوند. اگر از فنرهای گیج سنگین در "ردیف جلو" استفاده می شود، این فنرها بیشتر با طول سیم بسته می شوند. این فرآیند برای پشت نیز با توجه ویژه به فنرهای پایه که مانند ردیف جلوی فنرهای صندلی رفتار می شود، تکرار می شود. اگر قسمت پشتی به صورت چند قسمتی باشد (گاهی اوقات سه تا برای اهداف طراحی)، سپس هر قسمت به طور جداگانه بسته می شود و ریسمان انتهای آن را روی قاب چهار طرفه می چسباند. همین امر برای هر طرف و بازو صادق است. هر قسمت پس از نصب کامل فنرهای محکم در ورقه ی کرفس مخصوص خود پیچیده می شود. کرفس به اندازه هر قسمت بریده می شود، ابتدا در جای خود می چسبد و سپس محکم به فنرها می بندد تا حرکت به حداقل برسد. این کار برای جلوگیری از ساییدگی فنرها در طول زمان است.

لایه گذاری

3 هر قسمت نیز به طور جداگانه با لایه هایی از کرفس و موی اسب یا مواد مصنوعی انتخاب شده پوشانده شده است. بالشتک در یک پاکت کرباسی قرار می گیرد، روی لبه صندلی چیده می شود، در جای خود سنجاق می شود و به پایین دوخته می شود. با پیشرفت دوخت، سنجاق ها را می توان یکی یکی جدا کرد. سپس این رول با توجه به نیازهای طراحی شکل می گیرد و با سوزن های مخصوص و ریسمان بیشتری دوخته می شود. پس از محکم شدن و در عین حال قابل انعطاف، یک لایه حدود 15 پوند (6.81 کیلوگرم) کاناپهبالشتک در کل قسمت صندلی پخش می شود و روی رول گسترش می یابد. این لایه با بخیه های بلند و شل در جای خود قرار می گیرد و با چنگال با وزن سبک تر پوشانده می شود. دوخت های محکم تر، صندلی را به دو قسمت به نام پلت فرم و دماغه یا لبه جلو تقسیم می کند. این قسمت جلویی با دوخت دستی تغییر شکل داده است. پس از تکمیل شکل دادن، یک لایه نهایی و ضخیم‌تر از پد اضافه می‌شود تا فرورفتگی‌های باقی‌مانده از دوخت در کرفس را پر کند و مانند لایه‌ی قبلی به هم چسبانده شود. ورقه ای از پوشش موسلین اعمال می شود که در قسمت شکاف بین سکو و دماغه دوخته می شود، در لبه جلویی و پشت در سراسر سکو محکم می شود. لبه های آن در جای خود چسبانده شده است. قبل از ادامه، ناهنجاری‌های موجود در بالشتک بررسی می‌شوند.

4 بازوها در مرحله بعدی به همان روش اولیه انجام می شوند. لایه های بالشتک و کرفس پشت سر هم ثابت می شوند و روی آن را با خراطین می پوشانند. بازوها همچنین دارای لبه جلویی از لایه های ضخیم اضافی هستند. هنگامی که بازوها به درستی شکل می گیرند، قسمت های پشتی یا پشتی ممکن است بالشتک شوند. اگر بیش از یک قسمت در پشت وجود داشته باشد، ابتدا قسمت مرکزی تا لایه دوم کرفس پوشانده می شود. سپس، دو بخش کناری تا آن نقطه قرار می گیرند تا از نظر اندازه با مرکز مطابقت داشته باشند. رول لبه در اطراف بالا و پشت ریل تاج یا بالاترین قسمت قاب یا ناحیه مربوط به هر یک از قسمت‌های پشتی شکل می‌گیرد که هر یک باید موازی با بقیه باشد. پس از بازرسی و انجام هرگونه تنظیم روی لایه، می توان قطعات چوبی در معرض دید را رنگ آمیزی کرد و به سلیقه یا مشخصات طراحی آن را تکمیل کرد.

پارچه

5 هر قطعه و پانلی که روی پارچه قرار می گیرد باید اندازه گیری و در لیست برش ثبت شود. پارچه به صورت یک تکه یا لات خریداری می شود. سپس پانل‌ها با گچ ترسیم می‌شوند تا در نهایت با هر جایی که درزهایشان به هم می‌رسند مطابقت داشته باشند. اگر هر یک از پانل ها و قطعات باید قبل از اتصال به قاب بالشتکی به هم دوخته شوند، ابتدا به این موضوع رسیدگی می شود. صندلی با پانل هایی برای سکو و دماغه پوشانده شده است و در امتداد فاصله بین آنها روی یک لایه پنبه دوخته شده است. سپس ابتدا دماغه را می پوشانند تا بررسی شود که آیا الگوی جلویی به درستی ادامه دارد یا خیر. پوشش روی پشت یا انتهای سکو نصب شده و محکم می شود. بازوها بعد از آماده شدن با لایه های پنبه ای خود پوشیده می شوند. بازوی پنکه دار یک ظاهر کلاسیک است. پارچه در اطراف رول جلویی به صورت یک سری چین خورده تا می شود که پس از اتمام کار شبیه یک فن باز شده است. ممکن است یک سری برش های استراتژیک ایجاد شود، بنابراین پارچه تمام موانع ایجاد شده توسط قاب را پاک می کند. قسمت های بالا، پایین، پشت و جلوی چین دار پشت سر هم عمل می شوند. چسب های موقت یکی یکی با چسب های دائمی جایگزین می شوند.

6 سایر قسمت‌هایی که باید پوشانده شوند، مانند پشت یا بخش‌های آن، ممکن است نیاز به دوخت ماشینی و اتصال زبانه‌های کششی داشته باشند که به پارچه اجازه می‌دهد بین لت‌های قاب کشیده شود و محکم شود. چوب پنبه‌ای نیز روی آن لایه‌بندی می‌شود و پنل پارچه‌ای مناسب روی آن قرار می‌گیرد، می‌چرخد، کاملاً در جای خود کشیده می‌شود و با چسب ثابت می‌شود. قسمت بیرونی آخرین قسمتی است که از بازوها شروع می شود و پوشانده می شود. قسمت باز با یک لایه کرفس، یک پد پنبه ای بیرونی و در نهایت پارچه تکمیل پوشیده شده است. روکش از بالا با پارچه دوخته شده و در قسمت های پایین، جلو و پشت به جای خود چسبانده شده است. بزرگترین پانل باز مانده، پشت بیرونی است. اگر تار و پود شکافی بین لت های قاب ایجاد کرده باشد، باید آنها را پر کرد. بالشتک باید بر روی شکاف ها در امتداد کل قسمت بیرونی پشت قرار گیرد. پانل پارچه ای این بخش ممکن است جوش داده شود، یا با یک نوار تزئینی ساخته شده از طناب پرکننده که با پارچه همسان پوشیده شده است. روکش به صورت ضخیم می شود، سپس در بالا دوخته می شود و مانند سایر قسمت ها در پایین چسبانده می شود.

به پایان رساندن

7 بعد از اینکه مبل برگردانده شد و در پایه با یک کامبریک (پوشش گرد و غبار) پوشانده شد، سپس کارهای تکمیلی اعمال می شود. مبل ممکن است با یکی از چندین انتخاب دامن نصب شود. بازوها ممکن است با پوشش های پانل جوش داده شده عرضه شوند. کوسن ها به طور جداگانه برای پوشاندن صندلی ساخته می شوند. اینها اغلب از یک ژاکت تیک تاک ساخته می شوند، که دو بالشتک را در بر می گیرند که به نوبه خود یک هسته داخلی از فوم را قاب می کنند. هر یک با پانل های پارچه ای تکمیل شده با زیپ پشتی پوشانده شده است، بنابراین می توان قاب را برای تمیز کردن خشک جدا کرد.

کنترل کیفیت

کنترل کیفیت بیشتر به استانداردهای فردی یا شرکتی بستگی دارد تا مقررات دولتی. ضمانت های تولید کنندگان از پنج تا 10 سال تا مادام العمر متغیر است.